Wykłady o estetyce t.1

OD REDAKCJI
Przekład Wykładów o estetyce oparty został na tekście
wydanym w roku 1955 w Aufbau-Verlag przez Fryderyka
Bassenge. Wydanie to jest przejrzanym i uzupełnionym
nowymi tytułami i podtytułami, przedrukiem podstawowego
dla Wykładów o estetyce tekstu opracowanego przez
ucznia Hegla — H. Hotho (a ściślej przedrukiem jego
II wydania z roku 1841).
Wykłady o estetyce wygłosił Hegel po raz pierwszy
w semestrze letnim 1818 r. w Heidelbergu, a następnie
wygłaszał je w Berlinie w semestrach letnich 1820, 1823
i 1826 oraz w semestrze zimowym 1828/29. Hotho oparł
się w swej pracy na oryginalnych notatkach Hegla z roku
1820, na własnych notatkach z roku 1823 oraz na notatkach
innych uczniów z lat 1826 i 1828/9. Tekst, którym
obecnie dysponujemy, nie jest więc oryginalnym tekstem
Hegla, lecz spisanym wykładem, a raczej pewnym kompilacyjnym
połączeniem tekstu Hegla z notatkami z jego
przez szereg lat powtarzanych i uzupełnianych wykładów
na ten sam temat. Wartość opracowania dokonanego
przez Hotho nie nasuwa jednak mimo to żadnych na
ogół wątpliwości. Hotho —- jak powiada w przedmowie
do I wydania — postawił sobie za zadanie nie
tylko wierne oddanie myśli Hegla, ale także takie
opracowanie wykładów, by nadać im książkowy, zwarty
charakter i nie zagubić przy tym owej właściwej Heglowi
»pełnej życia niedbałości ustnego wykładu«, a zdaniem
współczesnych — bezpośrednich słuchaczy i uczniów
Hegla — wywiązał się z tego zadania znakomicie. W każdym
bądź razie nie posiadamy dotychczas żadnego innego,
bardziej autentycznego tekstu wykładów o estetyce.
Podjęta przez Lassona próba opracowania Wykładów
o estetyce na podstawie notatek nie uwzględnionych przez
Hotho stawiała sobie głównie za zadanie wyodrębnienie
w tekście tego, co —jak można na podstawie tych notatek
sądzić — pochodzi od wydawcy. Ale praca Lassona
nie została doprowadzona do końca, a wydany w r. 1923
pierwszy tom dowodzi raczej —jak powiada Bassenge
we Wstępie do swego wydania Estetyki — że Hotho
»pozwolił sobie wprawdzie na daleko idącą swobodę
w układzie i stylistycznych sformułowaniach, ale mimo
to i niezależnie od tego można co do treści całkowicie
na nim polegać«.
W przekładzie polskim zachowaliśmy układ treści oraz
nowe tytuły i podtytuły wprowadzone w wydaniu Bassengego
w celu ułatwienia czytania i do tego też wydania
odnosi się nasza numeracja na marginesach.
A. L.